Kickboxing w naszym klubie jest ukierunkowany tylko na formuły ringowe: „K-1 Rules” i „Low-Kick”. W nich regularnie odnosimy sukcesy w kraju i za granicą.
Zajęcia te odbywają się łącznie z treningami Muay Thai. Podczas przygotowań do zawodów zmieniamy nieznacznie założenia taktyczne ograniczając niektóre elementy treningu.
Kickboxing to połączenie boksu klasycznego z najskuteczniejszymi technikami nożnymi zaczerpniętymi z różnych stylów Karate i Taekwon-do. Podział Kick boxingu na różne formuły daje możliwości sprawdzenia się każdemu ćwiczącemu. bez względu na indywidualne predyspozycje psychofizyczne i stopień zaawansowania. Kick Boxing: Semi-contact to walka doskonaląca technikę, przerywana po każdej udanej akcji, zabraniająca zadawania silnych ciosów. Light-contact: walka ciągła, będąca pośrednią formą pomiędzy Semi a trudniejszym Full-contactem, dopuszczająca tylko lekkie ciosy. Kick Boxing Full-contact forma wyczynowa, niewykluczająca nokautów, zarezerwowana dla zawodników o najwyższych umiejętnościach. Full-contact Low kick – formuła wzbogacona o kopnięcia na uda, wymagająca od walczących dodatkowo dużej koordynacji ruchowej, wytrzymałości na ból i odwagi.
Różnorodność formuł w Kickboxingu gwarantuje ćwiczącym to, że każdy znajdzie coś dla siebie, zarówno pod względem upodobań, cech psychofizycznych, jak i budowy morfologicznej.
Każda z nich, na dobrą sprawę mogłoby być oddzielnym stylem walki. Charakteryzują się odrębnymi regulaminami sportowymi, a co się z tym wiąże, zróżnicowanym sędziowaniem. Jak wszystkim wiadomo, jest ono głównym determinantem narzucającym styl walki, preferowane techniki, strategię oraz taktykę pojedynków sportowych. Zróżnicowanie to pociąga za sobą niejednolitość metod treningowych. W każdej z tych formuł wiodącą rolę pełnią inne cechy motoryczne. Co za tym idzie do wytrenowania ich używa się innych środków i pojemności treningowych.
W formule Kickboxing Semi-contact nadrzędną cechą jest szybkość. Zawodnicy na treningach powinni poświęcać dużo uwagi na trening elementów technicznych doskonalących poszczególne kopnięcia i uderzenia oraz na obronach przed nimi. Winni wykonywać cały szereg ćwiczeń gibkościowych, skocznościowych i zwinnościowych. Najważniejszą rzeczą w przygotowaniach do zawodów Semi-contactowych jest doskonalenie szybkości. Szybkość, jak się większości wydaje nie jest cechą, którą należy przygotowywać tylko przed zawodami. Budowanie szybkości jest procesem długotrwałym, i należy wplatać jej elementy w cały makrocykl, zwiększając ich częstotliwość bezpośrednio przed startem.
Kickboxing jest sportem składającym się z kilku formuł. Każdy ćwiczący ma szansę znaleźć coś dla siebie.
Kickboxing Light-contact jest walką ciągłą, gdzie zawodnicy walczą dwie lub trzy dwuminutowe rundy z minutowa przerwą. Light-contact zabrania zadawania silnych ciosów mogących doprowadzić przeciwnika do nokautu. W dalszym ciągu najwyżej cenione są tutaj ładne pokazowe akcje. Trening Light-contactu po części bardzo przypomina Semi. Stawia się w nim przede wszystkim na szybkość, zwinność, skoczność i gibkość. Zawodnicy walczą pełne rundy i to zazwyczaj w bardzo szybkim tempie, więc nieodzowny jest tutaj trening wytrzymałości. Pozornie jak by mogło się wydawać, Light nie jest walka prostą. W Polsce w odróżnieniu od reszty Świata Light przypomina bardziej Full na macie.
Kickboxing Full-contact – zawodnicy walczą w ringu i z pełną mocą mogą używać technik pięściarskich oraz kopnięć powyżej pasa. Tutaj technika jest również ceniona bardzo wysoko, jednak musiała ona ustąpić miejsca brutalnej sile, oraz seriom potężnych ciosów zadawanych w celu „wyniszczenia” rywala. Walka bardzo często toczy się w półdystansie, więc wymaga dodatkowo od walczących nie tylko siły dynamicznej, ale i statycznej. Więc w okresie przygotowawczym dużą wagę przywiązuje się do całościowego przygotowania siłowego. Do tego wszystkiego dochodzi trening wytrzymałości, który jest także bardzo ważnym ogniwem. W miarę zbliżania się okresu startowego ćwiczenia atletyczne zastępujemy, pleometrią i skracamy pojemność treningową na korzyść intensywności i szybkości.
Kickboxing Low-kick to stanowczo najtrudniejsza forma. Obok całego spektrum przygotowań stosowanych w Full-u, Low-kick wymaga od walczących dodatkowo adaptacji ud w które, przeciwnik może zadawać kopnięcia. Próg bólowy podnosi się poprzez lekkie okopywanie mięśnia czworogłowego uda, oraz przez luźne walki zadaniowa z wykorzystaniem ochraniaczy na piszczele. Należy dodać do tego, iż oprócz głowy i tułowia dochodzi trzecia strefa uderzeniowa, co bardzo rozciąga pole uwagi zawodnika, przez to narażając go na większa ilość zainkasowanych uderzeń. Dzięki temu walka staje się bardziej techniczna i ładniejsza od klasycznego Full-contactu.
Część trenerów twierdzi, że zawodnik powinien piąć się stopniowo po szczeblach sportowej kariery. Powinien zacząć od Semi-contactu i stopniowo przechodząc do innych kategorii. My jesteśmy zdania, iż są to tak odmienne formuły wymagające wąskiej specjalizacji i należy się skupić na jednej z nich. W najgorszym wypadku startować w konkurencjach pokrewnych jak Semi i Light albo Full i Low.